چون هر فردی به یک طریقی با خداوند ارتباط نزدیکتری برقرار میکند. ممکن است برای یک شخصی نماز خواندن بهترین نوع شکرگزاری باشد چون وقتی از طریق نماز با خداوند سخن میگوید به احساس خیلی خوبی میرسد.
اما یک فرد دیگر میگوید از طریق مدیتیشن یا مراقبه بهتر میتوانم با خالقم ارتباط بگیرم و شکرگزاری کنم.
مهمترین مسأله این است که از ته قلبمان شکرگزاری کنیم. اینکه فقط روزی ۱۰۰بار بصورت زبانی تکرار کنیم خدایا شکرت اما از درون شاکی باشیم و احساس بدی داشته باشیم هیچ تاثیری ندارد.
زمانی شکرگزاری با ارزش و اثرگذار است که فرد با حس قدردانی واقعی که از صمیم قلب است از خالقش سپاسگزار باشد.
اگر یاد بگیریم بخاطر هر لحظه از زندگی شکرگزاری کنیم دنیایمان گلستان میشود.